سوره «فجر» آیه 1 تا ۳۰

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۳۰ سوره «فجر» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرّحِیمِ وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

سوگند به سپیده دم (۱) 

وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾

و به شب‌های ده گانه (۲) 

وَالشّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾

و به زوج و فرد (۳) 

وَاللّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿۴﴾

و به شب هنگامی که می‌گذرد. (۴) 

هَلْ فِی ذَٰلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿۵﴾

آیا در آنچه گفته شد، سوگندی برای خردمند هست؟ (۵) 

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبّکَ بِعَادٍ ﴿۶﴾

آیا ندانسته‌ای که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (۶) 

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾

و [با آن شهر] اِرم که دارای کاخ‌های باعظمت و ساختمان‌های بلند بود؟ (۷) 

الّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿۸﴾

همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (۸) 

وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾

و با قوم ثمود آنان که در آن وادی [برای ساختن بناهای استوار و محکم] تخته سنگ‌ها را می‌بریدند؟ (۹) 

وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾

و با فرعون نیرومند که دارای میخ‌های شکنجه بود؟ (۱۰) 

الّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾

همانان که در شهرها، طغیان وسرکشی کردند؟ (۱۱) 

فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾

و در آنها فساد وتباه کاری فراوانی به بار آوردند؟ (۱۲) 

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾

پس پروردگارت تازیانه عذاب‌های گوناگون را بر آنان فرو ریخت. (۱۳) 

إِنَّ رَبّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾

بی‌تردید پروردگارت در کمین گاه است؛ (۱۴) 

فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبّی أَکْرَمَنِ ﴿۱۵﴾

اما انسان، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد، می‌گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامی داشت، (۱۵) 

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبّی أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾

و اما چون او را بیازماید، پس روزی‌اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (۱۶) 

کَلّا ۖ بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿۱۷﴾

این چنین نیست که می‌پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامی نمی‌دارید (۱۷) 

وَلَا تَحَاضّونَ عَلَیٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿۱۸﴾

و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند تشویق نمی‌کنید (۱۸) 

وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمّا ﴿۱۹﴾

و میراث خود را [با میراث دیگران بی‌توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می‌خورید (۱۹) 

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمّا ﴿۲۰﴾

وثروت را بسیار دوست دارید. (۲۰) 

کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکّا ﴿۲۱﴾

این چنین نیست که می‌پندارید، هنگامی که زمین را به شدت درهم کوبند (۲۱) 

وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفّا ﴿۲۲﴾

و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (۲۲) 

وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّیٰ لَهُ الذّکْرَیٰ ﴿۲۳﴾

در آن روز دوزخ را بیاورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا این تذکر برای او سودمند افتد؟! (۲۳) 

— صفحه ۵۹۳ —
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿۲۴﴾

می‌گوید: ای کاش برای این زندگی‌ام [عبادت خالصانه و کار نیک] پیش فرستاده بودم. (۲۴) 

فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾

پس در آن روز هیچ کس چون عذاب کردن او عذاب نکند، (۲۵) 

وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾

و هیچ کس چون به بند کشیدن او به بند نکشد. (۲۶) 

یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنّةُ ﴿۲۷﴾

ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته! (۲۷) 

ارْجِعِی إِلَیٰ رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیّةً ﴿۲۸﴾

به سوی پروردگارت در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد. (۲۸) 

فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿۲۹﴾

پس در میان بندگانم درآی (۲۹) 

وَادْخُلِی جَنّتِی ﴿۳۰﴾

و در بهشتم وارد شو. (۳۰)

انتهای خبر/