لشکرکشی برای یک برنز

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ بازی‌های جهانی چنگدو در چین پایان یافت و پرونده کاروان ورزشی ایران (کاروان وفاق) پس از ۹ روز رقابت، با کسب ۳ مدال طلا، یک نقره و ۳ برنز در این رویداد بزرگ بسته شد.

کاروان ایران در مجموع با ۳ طلا (سارا بهمنیار – کاراته، شاهین بنی‌طالبی و یاسمن باقرزاده – ووشو)، یک نقره (محمدرضا ریگی – ووشو) و ۳ برنز (سهیلا منصوریان – ووشو، رضا لسانی – اسکیت، صالح اباذری – کاراته) به کار خود در بازی‌های جهانی چنگدو پایان داد.

اگرچه موفقیت‌های فردی برخی ورزشکاران در رشته‌هایی مثل ووشو چشمگیر و پرافتخار بود، اما در نگاه کلی از ورزش‌های تیمی و برخی رشته‌های انفرادی بیشتر از این انتظار می‌رفت. اسکیت که یکی از رشته‌های حاضر در این رقابتها بود که در ادامه روند ناکامی‌های خود با یک برنز کمرنگ به کار خود پایان داد تا بعد از رقابتهای قهرمانی آسیا ناکامی‌های این رشته امتداد داشته باشد.

کارنامه تیم ملی اسکیت ایران در بازی‌های جهانی چنگدو ۲۰۲۵ بار دیگر تصویری روشن از مدیریت ناکارآمد این فدراسیون ارائه داد. پروژه خانوادگی «پدر و پسر» نه تنها دستاوردی در سطح جهانی به همراه نداشت، بلکه عملاً موجب شد سهم ایران از ۶۹ مدال توزیعی در ۲۳ ماده اسکیت، تنها به یک برنز محدود شود.

کاروان ایران در چنگدو فقط در بخش محدودی از اینلاین فری‌استایل حاضر شد و در دو شاخه اصلی و مدال‌خیز یعنی اینلاین هاکی مردان و اسکیت سرعت (پیست و جاده)، که روی هم ۱۹ ماده مدالی را تشکیل می‌دهند، نماینده‌ای نداشت. این غیبت به‌خوبی نشان می‌دهد که ظرفیت‌های مهم و مسیرهای سیستماتیک مدال‌آوری، عملاً از برنامه‌های فدراسیون کنار گذاشته شده است. تنها نقطه روشن، برنز رضا لسانی در اسپید اسلالوم مردان بود.

ترکیب کاروان نیز بیانگر اولویت‌های نادرست مدیریتی بود. به‌جای آنکه جایگاه روانشناس ورزشی، فیزیوتراپیست (به‌ویژه برای تیم زنان)، مربی زن رییس کمیته تخصصی و آنالیزور پر شود، منابع اعزام صرف همراهانی شد که هیچ نقشی در ارتقای عملکرد تیم نداشتند. در نتیجه، تیم ملی در حساس‌ترین میدان جهانی بدون کادر پشتیبانی تخصصی باقی ماند.

این روند تنها محصول یک رویداد نیست، بلکه نتیجه حذف نخبگان اسکیت در سال‌های اخیر است. کنار گذاشتن مؤثرترین چهره‌ها، از بنیان‌گذاران تا مربیان، قهرمانان و مدیران متخصصی، باعث شد سرمایه انسانی این ورزش به حاشیه رانده شود. جای آن را یک پروژه خانوادگی گرفته که امروز محصولش چیزی جز ناکامی نیست.

شگفت‌انگیزتر آنکه وزارت ورزش به‌جای جلوگیری از این روند، پس از حذف نام «پدر و پسر» از فهرست اعزام، هر دو را با سفارش دوباره به‌عنوان «توریست» به لیست برگرداند؛ اقدامی که نشان‌دهنده بی‌توجهی به منافع ملی و بی‌تفاوتی نسبت به آینده اسکیت ایران است.

اکنون چنگدو به‌وضوح آینه‌ای شد که نشان داد روند نزولی اسکیت ایران نه یک اتفاق مقطعی، بلکه نشانه‌ای از انحراف ساختاری در مدیریت این رشته است؛ انحرافی که تا بازگشت نخبگان واقعی به تصمیم‌سازی‌ها ادامه خواهد داشت و امیدی به بهبود باقی نمی‌گذارد.

نکته عجیب این کنه محمدشروین اسبقیان چندی پیش و بعد از زقابتهای اسکیت قهرمانی آسیا به صراحت از این رشته انتقاد کرد و تاکید نمود که اینکه ۶۰ نفر را اعزام کنیم و ۳ مدال بگیریم، هنر نیست و خواستار تجدیدنظر در رویکرد این فدراسیون شد اما در چنگدو هم همین روند ادامه داشت.

انتهای خبر/