سوره «علق» آیات ۱ تا ۱۹

﴿به نام خداوند رحمتگر مهربان. بخوان به نام پروردگارت که آفرید ١ انسان را از علق آفرید ٢ بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است ٣ همان کس که به وسیله قلم آموخت ٤ آنچه را که انسان نمی‌دانست [بتدریج به او] آموخت ٥ حقا که انسان سرکشی می‌کند ٦ همین که خود را بی‌نیاز پندارد ٧ در حقیقت بازگشت به سوی پروردگار توست ٨ آیا دیدی آن کس را که بازمی‌داشت ٩ بنده‌ای را آنگاه که نماز می‌گزارد ١٠ چه پنداری اگر او بر هدایت باشد ١١ یا به پرهیزگاری وادارد [برای او بهتر نیست] ١٢ [و باز] آیا چه پنداری [که] اگر او به تکذیب پردازد و روی برگرداند [چه کیفری در پیش دارد] ١٣ مگر ندانسته که خدا می‌بیند ١٤ زنهار اگر بازنایستد موی پیشانی [او] را سخت بگیریم ١٥ [همان] موی پیشانی دروغزن گناه‌پیشه را ١٦ [بگو] تا گروه خود را بخواند ١٧ بزودی آتشبانان را فرا خوانیم ١٨ زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان ١٩﴾