سوره «نازعات» آیه ۱۶ تا ۴۶

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱۶ تا ۴۶ سوره «نازعات» به‌شرح زیر است.

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدّسِ طُوًی ﴿۱۶﴾

هنگامی که پروردگارش او را در وادی مقدس طوی ندا داد (۱۶) 

اذْهَبْ إِلَیٰ فِرْعَوْنَ إِنّهُ طَغَیٰ ﴿۱۷﴾

که به سوی فرعون برو؛ زیرا که طغیان کرده است. (۱۷) 

فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَیٰ أَنْ تَزَکّیٰ ﴿۱۸﴾

پس به او بگو: می‌خواهی [از آلودگی شرک و طغیان] پاک و پاکیزه شوی؟ (۱۸) 

وَأَهْدِیَکَ إِلَیٰ رَبّکَ فَتَخْشَیٰ ﴿۱۹﴾

من تو را به سوی پروردگارت راهنمایی می‌کنم تا از او بترسی [و از طغیان دست برداری.](۱۹) 

فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَیٰ ﴿۲۰﴾

پس آن معجزه بزرگ‌تر را به او نشان داد. (۲۰) 

فَکَذّبَ وَعَصَیٰ ﴿۲۱﴾

ولی [او آن را] تکذیب کرد و سرپیچی نمود. (۲۱) 

ثُمّ أَدْبَرَ یَسْعَیٰ ﴿۲۲﴾

سپس [به حق] پشت کرد [و برای نابودی موسی] به تلاش برخاست! (۲۲) 

فَحَشَرَ فَنَادَیٰ ﴿۲۳﴾

پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد (۲۳) 

فَقَالَ أَنَا رَبّکُمُ الْأَعْلَیٰ ﴿۲۴﴾

و گفت: من پروردگار بزرگ‌تر شما هستم. (۲۴) 

فَأَخَذَهُ اللّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَیٰ ﴿۲۵﴾

پس خدا هم [به کیفر این ادعای نابجا] او را به عذاب آخرت و دنیا دچار ساخت. (۲۵) 

إِنّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَیٰ ﴿۲۶﴾

بی‌تردید در این سرگذشت برای کسی که [از عذاب خدا] بترسد عبرتی است. (۲۶) 

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ﴿۲۷﴾

آیا آفریدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است یا آسمان که او آن را بنا کرد؟ (۲۷) 

رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوّاهَا ﴿۲۸﴾

سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نیکو قرار داد، (۲۸) 

وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾

و شبش را تاریکو روزش را روشن ساخت، (۲۹) 

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِکَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾

و زمین را پس از آن گسترانید، (۳۰) 

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾

و از آن آبو چراگاهش را بیرون آورد، (۳۱) 

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾

و کوه‌ها را محکم و استوار نمود (۳۲) 

مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿۳۳﴾

تا مایه بهرهوری شما و دام‌هایتان باشد. (۳۳) 

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامّةُ الْکُبْرَیٰ ﴿۳۴﴾

پس زمانی که آن حادثه بزرگ‌تر [و غیر قابل دفع] در رسد، (۳۴) 

یَوْمَ یَتَذَکّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَیٰ ﴿۳۵﴾

در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به یاد آورد (۳۵) 

وَبُرّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَیٰ ﴿۳۶﴾

و دوزخ رابرای هر بیننده‌ای آشکار سازند، (۳۶) 

فَأَمّا مَنْ طَغَیٰ ﴿۳۷﴾

و اما کسی که طغیان و سرکشی کرده (۳۷) 

وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدّنْیَا ﴿۳۸﴾

و زندگی دنیا را [بر زندگی ابد و جاوید آخرت] ترجیح داده، (۳۸) 

فَإِنّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَیٰ ﴿۳۹﴾

پس بی‌تردید جایگاهش دوزخ است؛ (۳۹) 

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَی النّفْسَ عَنِ الْهَوَیٰ ﴿۴۰﴾

و اما کسی که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛ (۴۰) 

فَإِنَّ الْجَنّةَ هِیَ الْمَأْوَیٰ ﴿۴۱﴾

پس بی‌تردید جایگاهش بهشت است. (۴۱) 

یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾

همواره ازتو درباره قیامت می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟ (۴۲) 

فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿۴۳﴾

تو از بسیار یاد کردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست می‌آوری؟ (۴۳) 

إِلَیٰ رَبّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿۴۴﴾

نهایتش به سوی پروردگار توست [کیفیت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را کسی جز خدا نمی‌داند.](۴۴) 

إِنّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾

وظیفه تو فقط بیم دادن کسانی است که همواره از آن می‌ترسند. (۴۵) 

کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾

گویی آنان روزی که قیامت را می‌بینند چنین می‌پندارند که در برزخ جز شامگاهی یا صبح گاه آن درنگ نکرده‌اند! (۴۶)

انتهای خبر/