سوره «مطففین» آیه 1 تا ۳۶

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۳۶ سوره «انفطار» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ وَیْلٌ لِلْمُطَفّفِینَ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

وای بر کم فروشان! (۱) 

الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَی النّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾

آنان که چون از مردم کالایی را با پیمانه و وزن می‌ستانند، تمام و کامل می‌ستانند، (۲) 

وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿۳﴾

و چون برای آنان پیمانه و وزن کنند، کم می‌دهند. (۳) 

أَلَا یَظُنُّ أُولَٰئِکَ أَنّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿۴﴾

آیا اینان یقین ندارند که حتماً بر انگیخته می‌شوند؟ (۴) 

لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿۵﴾

برای روزی بزرگ، (۵) 

یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبّ الْعَالَمِینَ ﴿۶﴾

روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می‌ایستند. (۶)

کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجّینٍ ﴿۷﴾

این چنین نیست که می‌پندارند [در آن روز] یقیناً پرونده بدکاران در سجّین است. (۷) 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجّینٌ ﴿۸﴾

و تو چه می‌دانی که سجّین چیست؟ (۸) 

کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۹﴾

قضا و سرنوشتی حتمی [برای خائنان] است. (۹) 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذّبِینَ ﴿۱۰﴾

وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۰) 

الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدّینِ ﴿۱۱﴾

آنان که همواره روز جزا را تکذیب می‌کنند. (۱۱) 

وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿۱۲﴾

و آن را جز هر متجاوز گناه پیشه تکذیب نکند، (۱۲) 

إِذَا تُتْلَیٰ عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوّلِینَ ﴿۱۳﴾

[که] هرگاه آیات ما را بر او خوانند می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است. (۱۳) 

کَلّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿۱۴﴾

این چنین نیست که می‌گویند، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده‌اند بر دل‌هایشان چرک و زنگار بسته است [که حقایق را افسانه می‌پندارند.](۱۴) 

کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾

این چنین نیست که آنان می‌پندارند، بلکه اینان در آن روز از پروردگارشان محجوب‌اند. (۱۵) 

ثُمَّ إِنّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿۱۶﴾

سپس آنان بی‌تردید وارد دوزخ می‌شوند. (۱۶) 

ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذّبُونَ ﴿۱۷﴾

[به آنان] گویند: این است آن دوزخی که همواره تکذیبش می‌کردید. (۱۷) 

کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیّینَ ﴿۱۸﴾

این چنین نیست [که این سبک مغزان درباره نیکان می‌پندارند] بلکه پرونده نیکان در علیّین است (۱۸) 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیّونَ ﴿۱۹﴾

تو چه می‌دانی علیّین چیست؟ (۱۹) 

کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۲۰﴾

قضا و سرنوشتی حتمی [برای نیکان] است. (۲۰) 

یَشْهَدُهُ الْمُقَرّبُونَ ﴿۲۱﴾

مقربان آن را مشاهده می‌کنند. (۲۱) 

إِنّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿۲۲﴾

بی‌تردید نیکان در نعمتی فراوانند (۲۲) 

عَلَی الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿۲۳﴾

بر تخت‌ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می‌نگرند. (۲۳) 

تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النّعِیمِ ﴿۲۴﴾

در چهره‌هایشان شادابی و طراوت نعمت را می‌یابی. (۲۴) 

یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿۲۵﴾

آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می‌نوشانند. (۲۵) 

خِتَامُهُ مِسْکٌ ۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾

مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت‌ها بر یکدیگر پیشی گیرند، (۲۶) 

وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿۲۷﴾

و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته‌ای از «تسنیم» است (۲۷) 

عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرّبُونَ ﴿۲۸﴾

[آن] چشمه‌ای که همواره مقربان از آن می‌نوشند. (۲۸) 

إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿۲۹﴾

بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می‌خندیدند (۲۹) 

وَإِذَا مَرّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾

و هنگامی که بر آنان می‌گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می‌گرفتند، (۳۰) 

وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَیٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿۳۱﴾

و چون به خانواده خود بازمی گشتند [به سبب تمسخر مؤمنان] خوشحال و شادمان باز می‌گشتند، (۳۱) 

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالّونَ ﴿۳۲﴾

و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند، می‌گفتند: بی‌تردید اینان گمراه‌اند؛ (۳۲) 

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿۳۳﴾

و حال آنکه کافران را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند [که مراقب هدایت و گمراهی آنان باشند.](۳۳) 

فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفّارِ یَضْحَکُونَ ﴿۳۴﴾

پس امروز همواره مؤمنان به کافران می‌خندند. (۳۴) 

عَلَی الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿۳۵﴾

بر تخت‌ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده] می‌نگرند (۳۵) 

هَلْ ثُوِّبَ الْکُفّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾

که آیا کافران را در برابر آنچه همواره انجام می‌دادند کیفر داده‌اند؟ (۳۶)

انتهای خبر/