سوره «قمر» آیه ۷ تا ۲۷

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۷ تا ۲۷ سوره «قمر» به‌شرح زیر است.

خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿۷﴾

در حالی که دیدگانشان [از شدت ترس] فرو افتاده، هم چون ملخ‌های پراکنده از گورها بیرون آیند. (۷) 

مُهْطِعِینَ إِلَی الدّاعِ ۖ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَٰذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿۸﴾

شتابان به سوی آن دعوت کننده می‌روند و کافران می‌گویند: امروز روز بسیار سختی است. (۸) 

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿۹﴾

پیش از آنان قوم نوح [پیامبران] را تکذیب کردند، پس بنده ما [نوح] را هم تکذیب کردند و گفتند: دیوانه است، و جن زده‌ای است [که آثاری از گزند جن در او می‌باشد.](۹) 

فَدَعَا رَبَّهُ أَنّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿۱۰﴾

پس پروردگارش را خواند که من مغلوب شده‌ام [و از ستم و زورگویی آنان دلتنگم] بنابراین انتقام [مرا از اینان] بگیر. (۱۰) 

فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿۱۱﴾

پس [در پاسخ درخواستش] درهای آسمان را به آبی بسیار فراوان و ریزان گشودیم، (۱۱) 

وَفَجّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَی الْمَاءُ عَلَیٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿۱۲﴾

و زمین را به [جوشیدن] چشمه‌هایی [پر آب] شکافتیم؛ پس آبِ آسمان و زمین برای کاری که مقدّر شده بود به هم پیوستند، (۱۲) 

وَحَمَلْنَاهُ عَلَیٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿۱۳﴾

و او را بر کشتی که دارای تخته‌ها و میخ‌ها بود سوار کردیم، (۱۳) 

تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿۱۴﴾

که زیر نظر ما روان بود. [و این] پاداشی بود برای کسی که مورد تکذیب قرار گرفته بود. (۱۴) 

وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدّکِرٍ ﴿۱۵﴾

و بی‌تردید آن سرگذشت را [برای آیندگان] مایه پند و عبرت باقی گذاشتیم، پس آیا پند گیرنده‌ای هست؟ (۱۵) 

فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿۱۶﴾

پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ (۱۶) 

وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدّکِرٍ ﴿۱۷﴾

و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده‌ای هست؟ (۱۷) 

کَذّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿۱۸﴾

قوم عاد [پیامبرشان را] تکذیب کردند، پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ (۱۸) 

إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرّ ﴿۱۹﴾

ما بر آنان در روزی شوم که شومی‌اش استمرار داشت، تندبادی سخت و بسیار سرد [به عنوان عذاب] فرستادیم، (۱۹) 

تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿۲۰﴾

که مردم را [از زمین] برمی کند [و بعد از آن عذاب،] گویی تنه‌های نخلی بودند که ریشه کن شده‌اند. (۲۰) 

فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿۲۱﴾

پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ (۲۱) 

وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدّکِرٍ ﴿۲۲﴾

و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده‌ای هست؟ (۲۲) 

کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنّذُرِ ﴿۲۳﴾

قوم ثمود بیم دهندگان را تکذیب کردند. (۲۳) 

فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنّا إِذًا لَفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿۲۴﴾

پس گفتند: آیا ما بشری از جنس خود را که [تک و] تنهاست [و جمعیت و نیرویی با خود ندارد] پیروی کنیم؟! در این صورت در گمراهی و دیوانگی خواهیم بود. (۲۴) 

أَأُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذّابٌ أَشِرٌ ﴿۲۵﴾

آیا از میان ما فقط بر او وحی نازل شده است؟![نه، چنین نیست] بلکه او بسیار دروغگو و پر افاده و متکبر است [که می‌خواهد بر ما بزرگی کند.](۲۵)

سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذّابُ الْأَشِرُ ﴿۲۶﴾

در فردای نزدیک خواهند دانست که بسیار دروغگو و پرافاده و متکبر کیست؟ (۲۶) 

إِنَّا مُرْسِلُو النّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿۲۷﴾

[به صالح گفتیم:] ما برای آزمایش آنان یقیناً آن ماده شتر [درخواست شده] را خواهیم فرستاد؛ پس در انتظار سرانجام آنان باش و شکیبایی پیشه کن. (۲۷)

انتهای خبر/