سوره «ذاریات» آیه ۱ تا ۳۰

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۳۰ سوره «ذاریات» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ وَالذّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

سوگند به بادهای افشان کننده [که ابرهای باران زا و گرده‌های نرینه و مادینه گیاهان را می‌افشانند.](۱) 

فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿۲﴾

سوگند به ابرهایی که بار سنگین باران را با خود [به نواحی مختلف] حمل می‌کنند. (۲) 

فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿۳﴾

و سوگند به کشتی‌هایی که به آسانی روی آب دریاها روانند. (۳) 

فَالْمُقَسّمَاتِ أَمْرًا ﴿۴﴾

و سوگند به فرشتگانی که [به امر خدا] کارها را [برای تدبیر امور هستی میان خود] تقسیم می‌کنند، (۴) 

إِنّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿۵﴾

که بی‌تردید آنچه را [از اوضاع و احوال روز جزا] به شما وعده می‌دهند، راست ویقینی است. (۵) 

وَإِنَّ الدّینَ لَوَاقِعٌ ﴿۶﴾

وقطعاً [روز] جزا واقع خواهد شد. (۶)

وَالسّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿۷﴾

و سوگند به آسمان که داری اعتدال و زیبایی و آراستگی است؛ (۷) 

إِنّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿۸﴾

که شما [در رابطه با قرآن و حقایقی که قرآن با دلیل و برهان اثبات می‌کند] در گفتاری متناقض و گوناگون هستید. (۸) 

یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿۹﴾

از قرآن [به باطل] منحرف می‌شود کسی که [از خیر و سعادت] منحرف شده است. (۹) 

قُتِلَ الْخَرّاصُونَ ﴿۱۰﴾

مرگ بر دروغ پردازان [که بدون دلیل و به ناحق درباره قرآن و حقایقش سخن پراکنی می‌کنند.](۱۰) 

الّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿۱۱﴾

همانان که در جهالتی عمیق و فراگیر در بی‌خبری و غفلتی سنگین فرو رفته‌اند! (۱۱) 

یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدّینِ ﴿۱۲﴾

[همواره] می‌پرسند: روز جزا چه زمانی خواهد بود؟ (۱۲) 

یَوْمَ هُمْ عَلَی النّارِ یُفْتَنُونَ ﴿۱۳﴾

همان روزی است که آنان را در آتش می‌سوزانند. (۱۳) 

ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَٰذَا الّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿۱۴﴾

[و به آنان گویند:] عذابتان را بچشید، این همان عذابی است که [از روی ریشخند] شتاب در آمدنش را می‌خواستید. (۱۴) 

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿۱۵﴾

بی‌تردید پرهیزکاران در بهشت‌ها و چشمه سارهایند. (۱۵) 

آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَٰلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿۱۶﴾

آنچه را پروردگارشان به آنان عطا کرده دریافت می‌کنند؛ زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند. (۱۶) 

کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿۱۷﴾

آنان اندکی از شب را می‌خوابیدند [و بیشتر آن را به عبادت و بندگی می‌گذراندند.](۱۷) 

وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿۱۸﴾

و سحرگاهان از خدا درخواست آمرزش می‌کردند. (۱۸) 

وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۱۹﴾

و در اموالشان حقّی برای سائل تهیدست و محروم از معیشت بود. (۱۹) 

وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿۲۰﴾

در زمین برای اهل یقین نشانه‌هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] ست. (۲۰) 

وَفِی أَنْفُسِکُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿۲۱﴾

و [نیز] در وجود شما [نشانه‌هایی است] آیا نمی‌بینید؟ (۲۱) 

وَفِی السّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿۲۲﴾

و رزق شما و آنچه به آن وعده داده می‌شوید، در آسمان است (۲۲) 

فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿۲۳﴾

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آنچه را که وعده داده می‌شوید، حقّ و یقینی است، همان گونه که شما [وقت سخن گفتن یقین دارید] سخن می‌گویید. (۲۳) 

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿۲۴﴾

آیا خبر مهمانان ارجمند و بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ (۲۴) 

إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿۲۵﴾

زمانی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. گفت: سلام، [شما] مردمی ناشناسید! (۲۵) 

فَرَاغَ إِلَیٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿۲۶﴾

پس به سوی خانواده‌اش بازگشت و گوساله‌ای فربه [و بریان شده] آورد. (۲۶) 

فَقَرّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿۲۷﴾

پس آن را نزدیکشان برد [ولی دید نمی‌خورند]؛ گفت: مگر نمی‌خورید؟ (۲۷) 

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿۲۸﴾

و [در دلش] از آنان احساس ترسی کرد. گفتند: مترس. و او را به پسری دانا مژده دادند. (۲۸) 

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿۲۹﴾

در این میان همسرش [که مژده را شنیده بود] با فریادی [از روی تعجب] در حالی که به چهره‌اش زد سر رسید و گفت: پیرزنی نازا [و فرزند؟!](۲۹) 

قَالُوا کَذَٰلِکِ قَالَ رَبُّکِ ۖ إِنّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿۳۰﴾

گفتند: پروردگارت چنین گفته است؛ یقیناً او حکیم و داناست. (۳۰)

انتهای خبر/