سوره «هود» آیات 98 تا 108

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۹۸ تا ۱۰۸ سوره «هود» به‌شرح زیر است.

یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النّارَ ۖ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ ﴿۹۸﴾

[فرعون] روز قیامت پیشاپیش قومش می‌رود، پس آنان را به آتش درمی آورد، و بد نصیب و سهمی است [آتشی] که در آن وارد می‌شود. (۹۸) 

وَأُتْبِعُوا فِی هَٰذِهِ لَعْنَةً وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ بِئْسَ الرّفْدُ الْمَرْفُودُ ﴿۹۹﴾

و در این دنیا و روز قیامت به لعنتی بدرقه شدند [و آن لعنت] بد عطیه‌ای است که به آنان می‌دهند. (۹۹) 

ذَٰلِکَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَیٰ نَقُصّهُ عَلَیْکَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِیدٌ ﴿۱۰۰﴾

این از گزارش‌های شهرها [و اهل آنها] است که آن را بر تو حکایت می‌کنیم، برخی از آن [شهر] ها هنوز برجایند، و برخی درو شده بر باد رفته‌اند! (۱۰۰) 

وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰکِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبّکَ ۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ ﴿۱۰۱﴾

و ما بر آنان ستم نکردیم، ولی آنان بر خویشتن ستم ورزیدند، پس هنگامی که عذاب پروردگارت فرا رسید، معبودانی که به جای خدا می‌پرستیدند، چیزی [از عذاب را] از آنان دفع نکردند، و به آنان جز خسارت و هلاکت نیفزودند. (۱۰۱) 

وَکَذَٰلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَیٰ وَهِیَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ ﴿۱۰۲﴾

و چنین است مؤاخذه کردن پروردگارت، هنگامی که [مردم] آبادی‌ها را در آن حال که ستمکارند مؤاخذه می‌کند. بی‌تردید مؤاخذه او دردناک و سخت است. (۱۰۲) 

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِکَ یَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النّاسُ وَذَٰلِکَ یَوْمٌ مَشْهُودٌ ﴿۱۰۳﴾

یقیناً در آن مؤاخذه‌ها برای کسی که از عذاب آخرت می‌ترسد، عبرت است، [و] آن روزی است که مردم را برای آن گرد می‌آورند، و آن روزی است که [همه صحنه‌های آن] مورد مشاهده است. (۱۰۳) 

وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلّا لِأَجَلٍ مَعْدُودٍ ﴿۱۰۴﴾

و ما آن روز را جز برای مدتی اندک به تأخیر نمی‌اندازیم. (۱۰۴) 

یَوْمَ یَأْتِ لَا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِیّ وَسَعِیدٌ ﴿۱۰۵﴾

روزی که چون فرا رسد، هیچ کس جز به اجازه او سخن نمی‌گوید؛ پس برخی تیره بخت و برخی نیک بخت‌اند. (۱۰۵) 

فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَشَهِیقٌ ﴿۱۰۶﴾

اما تیره بختان [که خود سبب تیره بختی خود بوده‌اند] در آتش‌اند، برای آنان در آنجا ناله‌های حسرت بار و عربده و فریاد است. (۱۰۶) 

خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۚ إِنَّ رَبَّکَ فَعّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿۱۰۷﴾

در آن تا آسمان‌ها و زمین پابرجاست جاودانه‌اند، مگر آنچه را که مشیّت پروردگارت اقتضا کرده است؛ بی‌تردید پروردگارت هر چه را اراده می‌کند، انجام می‌دهد. (۱۰۷) 

وَأَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبّکَ ۖ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ ﴿۱۰۸﴾

اما نیک بختان [که به توفیق و رحمت خدا سعادت یافته‌اند] تا آسمان‌ها و زمین پابرجاست، در بهشت جاودانه‌اند مگر آنچه را مشیّت پروردگارت اقتضا کرده، [بهشت] عطایی قطع ناشدنی و بی‌پایان است. (۱۰۸)

انتهای خبر/