سوره «الحجر» آیات 52 تا 70

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۵۲ تا ۷۰ سوره «الحجر» به‌شرح زیر است.

إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنّا مِنْکُمْ وَجِلُونَ ﴿۵۲﴾

هنگامی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. [ابراهیم] گفت: ما از شما ترسانیم. (۵۲) 

قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشّرُکَ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿۵۳﴾

گفتند: نترس که ما تو را به پسری دانا مژده می‌دهیم. (۵۳) 

قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِی عَلَیٰ أَنْ مَسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشّرُونَ ﴿۵۴﴾

گفت: آیا با آنکه پیری به من رسید، مژده‌ام می‌دهید؟ به چه مژده می‌دهید؟ (۵۴) 

قَالُوا بَشَّرْنَاکَ بِالْحَقّ فَلَا تَکُنْ مِنَ الْقَانِطِینَ ﴿۵۵﴾

گفتند: تو را به بشارتی درست و به حق [که واقع شدنی است] مژده دادیم؛ بنابراین از ناامیدان مباش. (۵۵) 

قَالَ وَمَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالّونَ ﴿۵۶﴾

گفت: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش ناامید می‌شود؟! (۵۶) 

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿۵۷﴾

[سپس] گفت: ای فرستادگان! کار مهم شما چیست؟ (۵۷) 

قَالُوا إِنّا أُرْسِلْنَا إِلَیٰ قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿۵۸﴾

گفتند: ما به سوی قومی گنهکار فرستاده شده‌ایم [تا نابودشان کنیم.](۵۸) 

إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجّوهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۵۹﴾

مگر خاندان لوط را که قطعاً همه آنان را نجات می‌دهیم، (۵۹) 

إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنّهَا لَمِنَ الْغَابِرِینَ ﴿۶۰﴾

مگر همسرش را که [به سبب روی گردانی‌اش از حق] مقدّر کرده‌ایم از بازماندگان [در شهر و نابودشوندگان] باشد. (۶۰) 

فَلَمّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ﴿۶۱﴾

پس هنگامی که فرستادگان خدا نزد خاندان لوط آمدند، (۶۱) 

قَالَ إِنّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿۶۲﴾

لوط گفت: بی‌تردید شما گروهی ناشناخته‌اید. (۶۲) 

قَالُوا بَلْ جِئْنَاکَ بِمَا کَانُوا فِیهِ یَمْتَرُونَ ﴿۶۳﴾

گفتند: [نه، ما آشنا هستیم] با چیزی نزد تو آمده‌ایم که قومت همواره در آن تردید داشتند. (۶۳) 

وَأَتَیْنَاکَ بِالْحَقِّ وَإِنّا لَصَادِقُونَ ﴿۶۴﴾

و ما واقعیتی قطعی و مسلّم را [که همان عذاب الهی است، جهت نابودی مردم] برای تو آورده‌ایم و یقیناً راستگوییم. (۶۴) 

فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَاتّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ ﴿۶۵﴾

پس [چون] پاره‌ای از شب [گذشت] خاندانت را کوچ ده و خودت دنبال آنان برو و هیچ یک از شما [به شهر] باز نگردد، و آنجا که مأمور هستید، بروید. (۶۵) 

وَقَضَیْنَا إِلَیْهِ ذَٰلِکَ الْأَمْرَ أَنّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِینَ ﴿۶۶﴾

ما [کیفیت] این حادثه [بزرگ] را به او وحی کردیم که هنگامی که مجرمان وارد صبح شوند، بنیادشان برکنده خواهد شد. (۶۶) 

وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿۶۷﴾

و اهل شهر [با آگاه شدن از مهمانان لوط] شادی کنان [به خانه لوط] آمدند. (۶۷) 

قَالَ إِنّ هَٰؤُلَاءِ ضَیْفِی فَلَا تَفْضَحُونِ ﴿۶۸﴾

لوط گفت: اینان مهمانان منند، آبروی مرا نبرید. (۶۸) 

وَاتَّقُوا اللّهَ وَلَا تُخْزُونِ ﴿۶۹﴾

از خدا پروا کنید و مرا [نزد مهمانانم] خوار و بی‌مقدار نسازید. (۶۹) 

قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعَالَمِینَ ﴿۷۰﴾

گفتند: مگر ما تو را [از مهمان کردن] مردمان نهی نکردیم؟ (۷۰)

انتهای خبر/