جبران نمی‌شوی حتی به گریه‌های عمیق

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب»؛ نازنین جیریایی در یادداشتی نوشت؛ شهادت تنها مقام لایق برای مردان خداست. 
غیر از این بود چه می‌کردیم؟
عشقت به قاسم آنقدر زیاد بود، که دعوت حق را به شیوه او، لیبک گفتی.
که اینگونه رفتن تنها سزاوار تو بود.
در گرمای وجود تو، جز مهر امام رئوف چیز دیگری یافت نمی‌شود. 
و همین تو را خادم الرضا کرده است. 
و از آغوش آستان قدس رضوی. . به کرسی ریاست نشاند. 
به راستی که تو شایسته این مقام بودی،  
اما حیف. . که دیر تو را فهمیدیم.
و دریافتیم، که چه زود دیر شد!
حیرانم از این که تو چقدر عاشق مردمت بودی؟!
که در این راه جان دادی. .
اما این را میدانم که دوستداران تو،  
از داغ نبودنت، خون گریه می‌کنند. .
و آنان که دم از انسانیت میزدند. . در اوج حیوانیت به مرگ تو می‌خندند. .
و خدا خواست که تو در حال خدمت شهید شوی. . که به ما بفهماند او برای خدمت به مردمش ذره‌ای کوتاهی نکرد. .
تو را سید دلها بخوانم یا سرباز علی؟  
به راستی که زبانم قاصر میشود از وصف بزرگ مردی چون تو!  
رفتنت را نه تنها تسلیت نمی‌گویم، بلکه تبریکم را تا به عرش میرسانم و رفتن شهادت گونه‌ات را به رخ دشمنانت می‌کشانم. .

در ظلمت شهر هالهٔ خورشیدند
در قلب من و تو تا ابد جاویدند
برعکس (صف اول) یک دوره قبل
از اول مجلس گل ما را چیدند.

انتهای خبر/