بن‌مایه حجاب، حضور مسئولانه در میدان روشنگری است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب»؛ حجاب محدودیتی شرعی و قانونی است، نه محدودیتی دولتی، حجاب یک حکم شرعی و مسئله قانونی است و در این زمینه باید در درجه اول دستگاه‌های دولتی و حکومتی و مدیران آن‌ها، مراقبت نمایند تا بر اساس قانون عمل شود (مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی).

حجاب و پوشش پیش از آنکه نیازی طبیعی باشد، امری فطری است، هنگامی که در جامعه هنجارهایی که نه تنها در دین ما، بلکه در عرف و اصالت ایرانی ریشه دارد زیر پا گذاشته می‌شود و افراد معدودی با ظاهری نامعقول و بی‌توجه به موازین شرعی و دینی در انظار عمومی و در بطن اجتماع (هدفمند و یا غیرهدفمند) حضور می‌یابند، موجبات آشفتگی و انحرافات اخلاقی، سستی بنیان خانواده، بروز نزاع و کاهش احساس امنیت به ویژه در زنان می‌شوند از این رو است که حکومت اسلامی وظیفه دارد از طریق قوّه قضائیه و با برخورد قانونی با این اقدامات آزادی مشروع افراد جامعه را تأمین نماید.

وقتی با متخلّفین برخورد به موقع و قانونی شود و از مصلحت سنجی‌های بیهوده و باطل جلوگیری شود، قطعاً این رفتار ضامن اجرای قوانین در کشور خواهد بود.

انتظار می‌رود با برخورد قانونی با بی‌حجابی و اعمال مقررات بازدارنده از گسترش و ترویج بدحجابی در جامعه جلوگیری شود. ضمن اینکه از گروه‌های مرجع دینی، فرهنگی و اجتماعی نیز انتظار می‌رود، تا با حضور مسئولانه خود در میدان روشنگری و تبیین، در راستای اقناع مخاطبان و ترویج زیست عفیفانه و امر متعالی حجاب اهتمام ویژه‌ای داشته باشیم.  

در لایحه عفاف و حجاب برابر ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی، مجازات مختلفی برای متخلفان از جمله محرومیت‌های اجتماعی در نظر گرفته شده است، از شرح وظایف قوّه قضائیّه در این طرح که جرم انگاری است پیداست، پیگیریِ انجام و حُسن رعایت قوانین توسّط ارگان‌های حکومتی و همچنین افراد جامعه، بر عهدهٔ این قوّه است. بنا بر این تخلّف از قوانین از لحاظ قانونی جُرم محسوب شده و باید از سوی قوّه قضائیه مورد پیگرد قانونی قرار گیرد. همچنین بر قوه قضائیه لازم است تا طبق وظیفه اقدامات مناسبی برای پیشگیری از جرائم در زمینهٔ حجاب و عفاف صورت دهد چراکه به قول معروف پیشگیری همیشه بهتر از درمان و مقابله است.