ایران، از آتش جنگ تا کربلا

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» میثم عظیمی‌کرهرودی فعال رسانه‌ای استان مرکزی در یادداشتی نوشت: امسال در ایران، حوادثی رخ داده که نه‌ تنها امنیت کشور توسط رژیم غاصب صهیونیستی مورد تعرض قرار رگفت، بلکه روحیه ملی و اراده جمعی مردم ایران را نیز به چالش کشیده شد.

یکی از این رخدادها و اتفاقات، جنگ ۱۲ روزه‌ این بود که در آن رژیم کودک‌کش صهیونیستی دست به اقدام نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران کرد. اما در برابر این تهدید، مردم ایران با چنان روحیه‌ای بالا، همبستگی و وحدتی شگفت‌انگیز ظاهر شدند که نه‌ تنها مسیر جنگ را تغییر دادند، بلکه نمونه‌ بی‌بدیل از مقاومت مردمی را به نمایش گذاشتند.

از همان ساعات نخستین حمله، زمانی که صدای انفجارها در شهرهای مختلف شنیده شد، آنچه که بیش از هر چیز دیگری جلب توجه کرد، این بود که ترس یا ناامیدی بین مردم ایران در اقصی نقاط کشور مشاهده نشد، بلکه موجی از همدلی، فداکاری و آمادگی برای کمک به یکدیگر جلب توجه می‌کرد.

در زمان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه خیابان‌ها از مردمی که نه برای فرار، بلکه برای حمایت از همسایه، حفاظت از خانواده پر شده بود و برای پشتیبانی از مدافعان وطن به حرکت درآمدند.

در این جنگ، مردم ایران تنها تماشاگر نبودند؛ بلکه خود به نیروهای امدادگر در خط‌مقدم تبدیل شده بودند. جوانان داوطلبانه در مراکز درمانی مشغول به خدمت‌رسانی شدند، زنان در آشپزخانه‌های محلی غذا تهیه کردند و میانسالان در دعا و امید، نقش خود را ایفا کردند. مساجد و حسینیه‌ها به پناهگاه‌هایی امن برای مردم؛ نه‌ فقط برای حفاظت فیزیکی، بلکه برای حفظ روحیه و ارتباط جمعی تبدیل شده بودند.

حلقه‌های حمایت مردمی در سراسر کشور شکل گرفت. کشاورزان، محصولاتشان را رایگان در اختیار مردم قرار دادند؛ رانندگان به‌صورت داوطلبانه افراد را جابه‌جا کردند؛ صاحبان کسب و کارها درهایشان را گشودند تا به خانواده‌هایی که درگیر جنگ بودند کمک کنند. این انسجام بی‌سابقه، رژیم صهیونیستی را متحیر ساخت، زیرا مقاومت ایران تنها محدود به تجهیزات نظامی نبود بلکه به اراده‌ جمعی و ناشی از عشق به وطن اتکا داشت.

در میانه جنگ، رسانه‌های مردمی با انتشار اخبار درست، امید و آگاهی را حفظ کردند. جوانان با گوشی‌هایشان، تصاویر واقعی را منتقل کردند و جلوی انتشار شایعات را گرفتند. این نقش‌آفرینی رسانه‌ای، به مردم کمک کرد تا هم‌صدا باقی بمانند و سردرگمی عمومی به‌وجود نیاید.

این روحیه جمعی مردم ایران، تنها محصول یک وضعیت جنگی نبود بلکه ریشه‌های این امید به عمق اعتقادات اسلامی، تاریخی و مذهبی مردم ایران باز می‌گردد.

فرهنگی که بوی شهادت، مقاومت و دفاع از مظلوم، با خون و اشک در ذهن‌های مردم شهیدپرور ایران نقش بسته است. در همین دوران سخت بعد از جنگ 12 روزه تحمیلی علیه ایران، همزمان با فرا رسیدن ایام اربعین امام حسین (ع)، بسیاری از مردم ایران از کودک گرفته تا پیر و جوان، همگی با قلب‌هایی پر از عشق، محبت و امید به اهل بیت علیهم السلام، راهی مسیر پیاده‌روی عشاق آن هم عشق به امام حسین (ع) می‌شوند.

پیاده‌روی اربعین، هر ساله میلیون‌ها نفر را از سراسر جهان گرد هم جمع می‌آورد، اما در این سال‌های اخیر با توجه تحولات غرب آسیا، رنگ و بویی متفاوت داشته است. هر قدمی که در خاک عراق برداشته می‌شود، یادآور قدم‌های آخر امام حسین (ع) و یارانش است؛ مردانی که برای زنده نگه داشنن حقیقت، عدالت و آزادی، جان خود را فدا کردند. آنان که در برابر ظلم سر خم نکردند، امروز الهام‌بخش میلیون‌ها ایرانی هستند که در نبرد ۱۲ روزه، همان پیام «هِیهات مِنّا الذِلَه» را زنده نگاه داشتند.

کربلا تنها یک نقطه یا یک مکان جغرافیایی نیست، بلکه درک مفهومی عمیق و جاری در رگ‌های جامعه ایرانی است. حضور زنان، کودکان، بزرگسالان و جوانان در پیاده‌روی اربعین، آن هم در دل بحران امنیتی، نشان از عمق تعهد مردم به آرمان‌های حسینی دارد. آن‌ها با پای زخمی، اما دل پراز نور، به مسیر ادامه می‌دهند؛ گویی نفس‌کشیدن در مسیر کربلا، خود نوعی مقاومت بود.

اتحاد، انسجام و همبستگی مردم شهیدپرور ایران، نه‌ تنها در برابر گلوله‌های دشمن، بلکه در برابر یأس، تفرقه و نامیدی شکل گرفت. آنان با الهام از قیام امام حسین (ع) به جهان نشان دادند که ملت‌هایی که از سرچشمه حقیقت تغذیه می‌کنند، هیچ‌گاه شکست نخواهند خورد. صدای این اتحاد و همبستگی، حتی از صدای موشک‌ها بلندتر بود؛ صدایی از جنس ایمان، عشق و وفاداری است.

با پایان 12 روز جنگ، مردم در سخت‌ترین شرایط در کنار یکدیگر ایستادند، حالا با خاطره‌ مشترک و روحیه‌ سرشار از غرور ملی، به بازسازی ترمیم زخم‌ها و ساختن آینده‌ای بهتر ادامه دادند. این اتحاد، بار دیگر نشان داد که هیچ نیرویی در برابر ملت منسجم تاب ایستادگی ندارد.