سوره «نوح» آیه 1 تا 28

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۲۸ سوره «نوح» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

إِنّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَیٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم که قوم خود را پیش از آنکه عذابی دردناکبه آنان رسد، بیم ده. (۱) 

قَالَ یَا قَوْمِ إِنّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۲﴾

گفت: ای قوم من! همانا من شما را بیم دهنده‌ای آشکارم، (۲) 

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿۳﴾

که خدا را بپرستید و از او پروا کنید و از من اطاعت نمایید، (۳) 

یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَیٰ أَجَلٍ مُسَمًّی ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخّرُ ۖ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾

تا خدا گناهانتان را بیامرزد و شما را تا زمانی معین مهلت دهد. اگر آگاهی داشته باشید [توجه خواهید کرد که] بی‌تردید هنگامی که اجل خدایی فرا رسد، تأخیر نخواهد داشت. (۴) 

قَالَ رَبِّ إِنّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿۵﴾

گفت: پروردگارا! همانا قوم خود را شب و روز [به آیین توحید] دعوت کردم، (۵) 

فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلّا فِرَارًا ﴿۶﴾

ولی دعوت من جز بر فرارشان نیفزود، (۶) 

وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿۷﴾

و من هرگاه آنان را دعوت کردم تا آنان را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش‌هایشان کردند و جامه‌هایشان را به سر کشیدند و بر انکار خود پافشاری ورزیدند و به شدت تکبّر کردند، (۷) 

ثُمَّ إِنّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿۸﴾

آن گاه آنان را آشکارا دعوت کردم، (۸) 

ثُمَّ إِنّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿۹﴾

سپس آشکار و پنهان آنان را خواندم. (۹) 

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفّارًا ﴿۱۰﴾

پس [به آنان] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره بسیار آمرزنده است. (۱۰)

یُرْسِلِ السّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا ﴿۱۱﴾

تا بر شما از آسمان باران پی در پی و با برکت فرستد، (۱۱) 

وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا ﴿۱۲﴾

و شما را با اموال و فرزندان یاری کند، و برایتان باغ‌ها و نهرها قرار دهد، (۱۲) 

مَا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلّهِ وَقَارًا ﴿۱۳﴾

شما را چه شده که [ربوبیت خدا را نفی کرده و در نتیجه از بندگی‌اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگی خدا امید ندارید؟ (۱۳) 

وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿۱۴﴾

در حالی که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و…] آفریده است (۱۴) 

أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿۱۵﴾

آیا ندانسته‌اید که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز یکدیگر آفرید؟ (۱۵) 

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشّمْسَ سِرَاجًا ﴿۱۶﴾

و ماه را در میان آنها روشنی بخش، و خورشید را چراغ فروزان قرار داد، (۱۶) 

وَاللّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿۱۷﴾

و خدا شما را از زمین [مانند] گیاهی رویانید، (۱۷) 

ثُمّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿۱۸﴾

سپس شما را در آن باز می‌گرداند و باز به صورتی ویژه بیرون می‌آورد، (۱۸) 

وَاللّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿۱۹﴾

و خدا زمین را برای شما فرشی گسترده قرار داد، (۱۹) 

لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿۲۰﴾

تا از راه‌ها و جاده‌های وسیع آن [هر جا که خواستید] بروید؟ (۲۰) 

قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلّا خَسَارًا ﴿۲۱﴾

نوح گفت: پروردگارا! آنان از من نافرمانی کردند و از کسانی [چون سردمداران کفر و متولیان بتخانه] پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان جز خسارت و زیانی بر آنان نیفزود! (۲۱) 

وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبّارًا ﴿۲۲﴾

و [این پیشوایان گمراهی، برای گمراه نگاه داشتن این مردم] نیرنگی بزرگ به کار گرفتند، (۲۲) 

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿۲۳﴾

و گفتند: دست از معبودانتان بر ندارید، و هرگز [بت‌های] وَدّ و سواع و یغوث و یعوق و نسر را رها نکنید؛ (۲۳) 

وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلّا ضَلَالًا ﴿۲۴﴾

همانا بسیاری را گمراه کردند. و [پروردگارا!] ستمکاران را جز گمراهی میفزا. (۲۴) 

مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ أَنْصَارًا ﴿۲۵﴾

[همه آنان] به سبب گناهانشان غرق شدند و بی‌درنگ در آتشی درآورده شدند که [از آن] در برابر خدا برای خود یاورانی نیافتند، (۲۵) 

وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَی الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیّارًا ﴿۲۶﴾

و نوح گفت: پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار (۲۶) 

إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفّارًا ﴿۲۷﴾

که اگر آنان را باقی گذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز نسلی بدکار و ناسپاس زاد و ولد نمی‌کنند. (۲۷) 

رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلّا تَبَارًا ﴿۲۸﴾

پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کس که با ایمان به خانه‌ام درآید و همه مردان و زنان با ایمان را بیامرز، و ستمکاران را جز هلاکت میفزای. (۲۸)

انتهای خبر/