سوره «قلم» آیه 16 تا 52

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱۶ تا ۵۲ سوره «قلم» به‌شرح زیر است.

سَنَسِمُهُ عَلَی الْخُرْطُومِ ﴿۱۶﴾

به زودی بر بینیِ [پر باد و خرطوم مانند] ش داغ رسوایی و خواری می‌نهیم. (۱۶) 

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنّهَا مُصْبِحِینَ ﴿۱۷﴾

بی‌تردید ما آنان را [که در مکه بودند] آزمودیم همان گونه که صاحبان آن باغ را [در منطقه یمن] آزمودیم، هنگامی که سوگند خوردند که صبحگاهان حتماً میوه‌های باغ را بچینند، (۱۷) 

وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿۱۸﴾

و چیزی از آن را [برای تهیدستان و نیازمندان] استثنا نکردند. (۱۸) 

فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿۱۹﴾

پس در حالی که صاحبان باغ در خواب بودند، بلایی فراگیر از سوی پروردگارت آن باغ را فرا گرفت. (۱۹) 

فَأَصْبَحَتْ کَالصّرِیمِ ﴿۲۰﴾

پس [آن باغ] به صورت شبی تاریک درآمد [و جز خاکستر چیزی در آن دیده نمی‌شد!](۲۰) 

فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿۲۱﴾

وهنگام صبح یکدیگر را آوازدادند، (۲۱) 

أَنِ اغْدُوا عَلَیٰ حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿۲۲﴾

که اگر قصد چیدن میوه دارید بامدادان به سوی کشتزار و باغتان حرکت کنید؛ (۲۲) 

فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿۲۳﴾

پس به راه افتادند در حالی که آهسته به هم می‌گفتند: (۲۳) 

أَنْ لَا یَدْخُلَنّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿۲۴﴾

امروز نباید نیازمندی در این باغ بر شما وارد شود (۲۴) 

وَغَدَوْا عَلَیٰ حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿۲۵﴾

و بامدادان به قصد اینکه تهیدستان را محروم گذارند به سوی باغ روان شدند. (۲۵) 

فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالّونَ ﴿۲۶﴾

پس چون [به باغ رسیدند و آن را نابود] دیدند، گفتند: یقیناً ما گمراه بوده‌ایم [که چنان تصمیم خلاف حقّی درباره مستمندان و تهیدستان گرفتیم.](۲۶) 

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۲۷﴾

بلکه ما [از لطف خدا هم] محرومیم. (۲۷) 

قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلَا تُسَبّحُونَ ﴿۲۸﴾

عاقل ترینشان گفت: آیا به شما نگفتم که چرا خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] یاد نمی‌کنید [و چرا او را از انتقام گرفتن درمانده می‌دانید؟!](۲۸) 

قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنّا ظَالِمِینَ ﴿۲۹﴾

گفتند: پروردگارا! تو را به پاکی می‌ستاییم، مسلماً ما ستمکار بوده‌ایم. (۲۹) 

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿۳۰﴾

پس به یکدیگر رو کرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند. (۳۰) 

قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنّا طَاغِینَ ﴿۳۱﴾

گفتند: وای بر ما که طغیان گر بوده‌ایم. (۳۱) 

عَسَیٰ رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَیٰ رَبّنَا رَاغِبُونَ ﴿۳۲﴾

امید است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما [از هر چیزی دل بریدیم و] به پروردگارمان راغب و علاقه مندیم. (۳۲) 

کَذَٰلِکَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ ۚ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿۳۳﴾

چنین است عذاب [دنیا] و عذاب آخرت اگر معرفت و آگاهی داشتند، بزرگ‌تر است. (۳۳) 

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النّعِیمِ ﴿۳۴﴾

بی‌تردید برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان بهشت‌های پرنعمت است. (۳۴) 

أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿۳۵﴾

آیا ما تسلیم شدگان [به فرمان‌ها و احکام خود] را چون مجرمان قرار می‌دهیم؟ (۳۵) 

مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿۳۶﴾

شما را چه شده؟ چگونه داوری می‌کنید؟! (۳۶) 

أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿۳۷﴾

آیا شما را کتابی [آسمانی از نزد خدا] ست که در آن می‌خوانید (۳۷) 

إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیّرُونَ ﴿۳۸﴾

که در آن جهان هر چه را شما بخواهید و انتخاب کنید برای شما خواهد بود؟! (۳۸) 

أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَیٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ۙ إِنّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿۳۹﴾

یا شما را بر ما تا روز قیامت پیمان و سوگند استواری است که هر چه را به سود خود حکم کنید ویژه شماست؟! (۳۹) 

سَلْهُمْ أَیّهُمْ بِذَٰلِکَ زَعِیمٌ ﴿۴۰﴾

از آنان بپرس کدامشان ضامن آن ادعاست [که مسلمان و مجرم یکسانند؟!](۴۰) 

أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿۴۱﴾

یا شریکانی [در ربوبیت خدا] دارند [که از آنان نزد خدا شفاعت کنند که در اجر و ثواب با مسلمانان یکسان شوند؟] پس اگر راستگویند، شریکانشان را [به میدان] آورند. (۴۱) 

یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَی السّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿۴۲﴾

[یاد کن] روزی را که کار بر آنان به شدت سخت و دشوار شود، [و آن روز که جای هیچ تکلیف و عبادتی نیست به عنوان سرزنش و ملامت] به سجده کردن دعوت شوند، ولی در خود قدرت و استطاعت [سجده کردن] نیابند! (۴۲)

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَی السّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿۴۳﴾

دیدگانشان از شرم و حیا، فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را فرا گیرد و اینان [در دنیا] به سجده [بر خدا] دعوت می‌شدند در حالی که تندرست بودند [ولی از فرمان خدا متکبرانه روی می‌گرداندند.](۴۳) 

فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذّبُ بِهَٰذَا الْحَدِیثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۴۴﴾

پس مرا با کسانی که این قرآن را انکار می‌کنند واگذار، به زودی ما آنان را به تدریج از آن جا که نمی‌دانند [به سوی عذاب] می‌کشانیم؛ (۴۴) 

وَأُمْلِی لَهُمْ ۚ إِنّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿۴۵﴾

و [البته] آنان را مهلت می‌دهیم [تا گناهشان را در حال بی‌خبری به نهایت برسانند]، بی‌تردید نقشه و تدبیر من استوار است. (۴۵) 

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿۴۶﴾

[اینکه دعوتت را نمی‌پذیرند] مگر از آنان در برابر ابلاغ رسالت پاداشی می‌طلبی که از خسارت و زیانش سنگین بارند؟ (۴۶) 

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿۴۷﴾

یا غیب نزد آنان است و آنان از روی آن] می‌نویسند [و خود با تکیه بر آن به ادعاهای خود یقین می‌کنند و به دیگران هم خبر می‌دهند؟ (۴۷) 

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبّکَ وَلَا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَیٰ وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿۴۸﴾

پس در برابر حکم و قضای پروردگارت [که هلاک کردن تدریجی این طاغیان است] شکیبا باش و مانند صاحب ماهی [یونس] مباش [که شتاب در آمدن عذاب را برای قومش خواست و به این علت در شکم ماهی محبوس شد] و در آن حال با دلی مالامال از اندوه، خدا را ندا داد. (۴۸) 

لَوْلَا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿۴۹﴾

اگر رحمت و لطفی از سوی پروردگارش او را در نیافته بود، یقیناً نکوهش شده به صحرایی بی‌آب و گیاه افکنده می‌شد. (۴۹) 

فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصّالِحِینَ ﴿۵۰﴾

پس پروردگارش او را برگزید و از شایستگان قرار داد (۵۰) 

وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾

و کافران چون قرآن را شنیدند، نزدیک بود تو را با چشمانشان بلغزانند [و از پای درآورند] و می‌گویند: بی‌تردید او دیوانه است! (۵۱) 

وَمَا هُوَ إِلّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۵۲﴾

در حالی که قرآن جز مایه تذکر و پند برای جهانیان نیست. (۵۲)

انتهای خبر/