سوره «انسان» آیه 1 تا ۳۱

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۳۱ سوره «انسان» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ هَلْ أَتَیٰ عَلَی الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟ (۱) 

إِنّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿۲﴾

ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم. (۲) 

إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمّا کَفُورًا ﴿۳﴾

ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس. (۳) 

إِنّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿۴﴾

ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده‌ایم. (۴) 

إِنّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿۵﴾

همانا نیکان همواره از جامی می‌نوشند که نوشیدنی‌اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است. (۵) 

— صفحه ۵۷۸ —
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿۶﴾

آن جام از چشمه‌ای است که همواره بندگان خدا از آن می‌نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می‌نمایند. (۶) 

یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿۷﴾

[همانان که] همواره نذرشان را وفا می‌کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است، می‌ترسند، (۷) 

وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَیٰ حُبّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿۸﴾

و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می‌کنند. (۸) 

إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿۹﴾

[و می‌گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می‌کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم. (۹) 

إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿۱۰﴾

ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می‌ترسیم. (۱۰) 

فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِکَ الْیَوْمِ وَلَقّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿۱۱﴾

پس خدا نگه دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابی و شادمانی به آنان عطا می‌کند. (۱۱) 

وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنّةً وَحَرِیرًا ﴿۱۲﴾

و آنان را برای اینکه [در برابر تکالیف دینی و حوادث روزگار] شکیبایی ورزیدند، بهشتی [عنبرسرشت] و لباسی ابریشمین پاداش می‌دهد. (۱۲) 

مُتّکِئِینَ فِیهَا عَلَی الْأَرَائِکِ ۖ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿۱۳﴾

در آنجا بر تخت‌ها تکیه می‌زنند، در حالی که آفتابی [که از گرمایش ناراحت شوند] و سرمایی [که از سختی‌اش به زحمت افتند] نمی‌بینند، (۱۳) 

وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿۱۴﴾

و سایه‌های درختان به آنان نزدیک و میوه‌هایش به آسانی در دسترس است، (۱۴) 

وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿۱۵﴾

و ظرف‌هایی از نقره فام، و قدح‌هایی بلورین [که پر از غذا و نوشیدنی است] پیرامون آنان می‌گردانند؛ (۱۵) 

قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿۱۶﴾

جام‌هایی از نقره که آنها را به اندازه مناسب اندازه گیری کرده‌اند، (۱۶) 

وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿۱۷﴾

و در آنجا جامی که نوشیدنی‌اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می‌نوشانند، (۱۷) 

عَیْنًا فِیهَا تُسَمّیٰ سَلْسَبِیلًا ﴿۱۸﴾

از چشمه‌ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده شود، (۱۸) 

وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿۱۹﴾

و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می‌گردند، که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده‌اند، (۱۹) 

وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿۲۰﴾

و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی، (۲۰) 

عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿۲۱﴾

بر اندامشان جامه‌هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می‌نوشاند. (۲۱) 

إِنّ هَٰذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿۲۲﴾

[به آنان گوید:] یقیناً این [نعمت‌ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛ (۲۲) 

إِنَّا نَحْنُ نَزّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿۲۳﴾

به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم؛ (۲۳) 

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿۲۴﴾

پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن، (۲۴) 

وَاذْکُرِ اسْمَ رَبّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿۲۵﴾

و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن. (۲۵)

وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿۲۶﴾

و پاره‌ای از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانی تسبیح گوی. (۲۶) 

إِنَّ هَٰؤُلَاءِ یُحِبّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿۲۷﴾

بی‌تردید اینان [که گنهکار و ناسپاس‌اند] دنیای زودگذر را دوست دارند [و فقط برای به دست آوردن آن می‌کوشند] و روز هولناک و سختی را که پیش رو دارند وامی گذارند. (۲۷) 

نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ ۖ وَإِذَا شِئْنَا بَدّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿۲۸﴾

ما آنان را آفریدیم و مفاصلشان را [با رشته‌های اعصاب و عضلات] محکم و استوار کردیم، و هرگاه بخواهیم [آنان را نابود می‌کنیم و] امثال و نظایرشان را [که مطیع و فرمانبردارند] به جای آنان قرار می‌دهیم. (۲۸) 

إِنَّ هَٰذِهِ تَذْکِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَیٰ رَبّهِ سَبِیلًا ﴿۲۹﴾

همانا این [آیات قرآن] تذکر و هشداری است؛ پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [با تکیه بر این آیات] برگزیند، (۲۹) 

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿۳۰﴾

و تا خدا نخواهد، نخواهید خواست؛ یقیناً خدا همواره دانا و حکیم است. (۳۰) 

یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِینَ أَعَدّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿۳۱﴾

هر کس را بخواهد در رحمتش درآورد و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است. (۳۱)

انتهای خبر/