خیانت‌های پهلوی در استان مرکزی

به گزارش پايگاه خبرى تحليلى «ديار آفتاب» امیرحسین مهرجو فعال فرهنگی در يادداشتى نوشت: تاریخ معاصر ایران، مملو از فراز و نشیب‌هایی است که حاکی از تلاش ملت برای دستیابی به استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی است.

یکی از تاریک‌ترین دوران این تاریخ، دوره حکومت خاندان پهلوی است، دوره‌ای که با خیانت، سرکوب و وابستگی به بیگانگان تعریف می‌شود.

اگر چه رژیم پهلوی تلاش کرد خود را مدافع مدرنیته و پیشرفت نشان دهد، اما واقعیت‌های تاریخی حاکی از جنایات بی‌سابقه، خیانت‌های گسترده و از بین بردن هویت اصیل ایرانی است.

استان مرکزی که همواره به‌عنوان یکی از مراکز فرهنگی، تاریخی و صنعتی ایران شناخته شده است، در دوران حکومت پهلوی شاهد جنایات و خیانت‌هایی بود که هرگز از حافظه تاریخی مردم پاک نخواهد شد.

 سیاست‌های پهلوی در استان مرکزی به‌ویژه در حوزه کشاورزی، صنعت و هویت فرهنگی، نه‌تنها باعث عقب‌ماندگی شد، بلکه زمینه را برای مهاجرت‌های گسترده، نابودی صنایع بومی و تضعیف ساختار اجتماعی فراهم کرد.

یکی از بزرگ‌ترین خیانت‌های پهلوی در این منطقه، اجرای اصلاحات ارضی در دهه ۱۳۴۰ بود، این طرح که به‌ظاهر با هدف حمایت از کشاورزان اجرا شد، در واقع زمین‌های زراعی را از مالکان بزرگ یا وابستگان حکومتی گرفت و به کشاورزان کوچک واگذار کرد.

کشاورزان استان مرکزی که به معیشت خود وابسته بودند، به‌واسطه این سیاست‌ها به حاشیه‌نشینی و کارگری در شهرهای صنعتی مانند اراک، ساوه و خمین سوق داده شدند.

از سوی دیگر، رژیم پهلوی با سرکوب فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی در استان مرکزی، تلاش کرد تا ارزش‌های اسلامی و ایرانی را از میان بردارد.

مساجد، هیئت‌های مذهبی و مدارس دینی استان مرکزی همواره زیر نظر ساواک بودند و روحانیون مبارزی مانند امام خمینی (ره) و شاگردان ایشان که زاده این استان بودند، تحت تعقیب و آزار قرار گرفتند.

اوج جنایات رژیم پهلوی را می‌توان در سرکوب اعتراضات مردمی مشاهده کرد، زیرا مردم استان مرکزی در دوران نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) نقش مؤثری داشتند، ازاین‌رو بارها هدف سرکوب وحشیانه نیروهای امنیتی شاه قرار گرفتند.

ساواک با بازداشت، شکنجه و حتی اعدام جوانان مبارز این منطقه، سعی داشت صدای حق‌طلبانه مردم را خاموش کند.

یکی از نمونه‌های برجسته این جنایات، سرکوب اعتراضات مردم خمین و اراک در دهه ۵۰ بود، رژیم پهلوی برای حفظ قدرت خود، از هیچ اقدامی دریغ نکرد و حتی به خانواده‌های شهدا و زندانیان سیاسی نیز رحم نکرد.

بسیاری از خانواده‌های مبارزان مجبور شدند خانه و کاشانه خود را ترک کنند و در شرایط سخت زندگی کنند.

در کنار جنایات سیاسی و فرهنگی، رژیم پهلوی‌ با سیاست‌های اقتصادی خود ضربه مهلکی به صنایع و اقتصاد استان وارد کردند، استان مرکزی که ظرفیت‌های فراوانی در حوزه صنعت و کشاورزی داشت، به‌واسطه سیاست‌های وابسته به غرب رژیم پهلوی، از مسیر پیشرفت بازماند.

صنایع بومی مانند تولید فرش و صنایع دستی که از دیرباز در این منطقه رواج داشت، به دلیل واردات کالاهای خارجی و سیاست‌های استعماری، رو به افول گذاشت، همچنین کارخانه‌های ایجاد شده در دوران پهلوی، اغلب در اختیار سرمایه‌داران وابسته به دربار قرار داشت و سود آن‌ها نصیب مردم منطقه نمی‌شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، برخی از جریان‌های وابسته به بیگانگان و مخالفان نظام اسلامی، تلاش می‌کنند، دوران پهلوی را به‌عنوان عصر طلایی جلوه دهند و جنایات این رژیم را انکار یا کوچک‌سازی کنند.

این افراد با بهره‌گیری از ابزارهای رسانه‌ای و تبلیغاتی، به تحریف تاریخ پرداخته و سعی دارند واقعیت‌های تلخ دوران طاغوت را در ذهن جوانان امروز کمرنگ کنند.

یکی از مهم‌ترین شبهاتی که مطرح می‌شود، ادعای پیشرفت اقتصادی و مدرنیته در دوران پهلوی است. این جریان‌ها می‌گویند که رژیم شاه با سیاست‌های مدرن‌گرایانه، ایران را در مسیر پیشرفت قرار داد، اما بررسی دقیق نشان می‌دهد که این ادعاها چیزی جز تبلیغات نیست.

 درآمدهای نفتی در دوران پهلوی، به‌جای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و توسعه مناطق محروم، صرف خوش‌گذرانی خاندان پهلوی و وابستگان آن‌ها یا خرید تسلیحات از غرب شد، همچنین، وابستگی کامل اقتصاد ایران به بیگانگان، کشور را در برابر تحریم‌ها و فشارهای خارجی آسیب‌پذیر کرد.

شبهه دیگر مربوط به آزادی‌های سیاسی و اجتماعی است، مخالفان انقلاب اسلامی مدعی‌اند که مردم در دوران پهلوی از آزادی بیشتری برخوردار بودند، اما واقعیت این است که رژیم شاهنشاهی با سرکوب گسترده و ایجاد نهادی مانند ساواک، هرگونه صدای مخالف را خفه می‌کرد.

بسیاری از شخصیت‌های سیاسی، مذهبی و فرهنگی به‌دلیل مبارزه با دیکتاتوری شاه، زندانی، شکنجه یا تبعید شدند.

از سوی دیگر، برخی ادعا می‌کنند که اصلاحات ارضی و صنعتی شاه منجر به پیشرفت کشاورزی و صنعت شد، اما نتایج این سیاست‌ها نشان می‌دهد که نه‌تنها کشاورزان از زمین‌های خود محروم شدند، بلکه صنایع داخلی نیز به‌دلیل وابستگی به غرب و واردات بی‌رویه، دچار رکود و نابودی شدند.

مخالفان انقلاب اسلامی همچنین تلاش می‌کنند فساد گسترده خاندان پهلوی را توجیه کنند، اما گزارش‌های متعدد از فساد اقتصادی، اخلاقی و سیاسی این خاندان نشان می‌دهد که آن‌ها نه‌تنها هیچ دغدغه‌ای برای رفاه مردم نداشتند، بلکه از قدرت خود برای تاراج ثروت ملی و تحکیم وابستگی به غرب استفاده می‌کردند.

این شبهات، که بیشتر بر پایه تحریف و دروغ شکل گرفته‌اند و وظیفه دلسوزان را برای روشنگری و آگاه‌سازی نسل جوان دوچندان می‌کند، بررسی اسناد تاریخی و روایت‌های مستند از دوران پهلوی، حقیقت را آشکار کرده و توطئه‌های دشمنان را خنثی خواهد کرد.

دوران پهلوی، یکی از تاریک‌ترین و خیانت‌بارترین دوره‌های تاریخ معاصر ایران است، این رژیم با جنایات گسترده، خیانت به منابع ملی و وابستگی به بیگانگان، ملت ایران را از مسیر پیشرفت بازداشت.

 استان مرکزی نیز به‌عنوان یکی از مناطق مهم کشور، از این جنایات در امان نماند و خسارات جبران‌ناپذیری متحمل شد.

امروز، وظیفه ماست که با روایت صحیح و مستند از این دوران، مانع از تحریف تاریخ توسط دشمنان شویم و واقعیت‌های تلخ حکومت پهلوی را به نسل‌های آینده منتقل کنیم.

ملت ایران با انقلاب اسلامی، پایانی بر این جنایات و خیانت‌ها گذاشت و راهی نو برای استقلال و پیشرفت گشود که باید آن را پاس داشت و حفظ کرد.