شهید جمهور نماد خدمت خالصانه

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» امیرحسین مهرجو فعال رسانه‌ای استان مرکزی در یادداشتی نوشت: در فرهنگ اسلامی - ایرانی، شهادت، نقطه اوج خدمت است، خدمتی که در آن، جان به‌عنوان والاترین سرمایه انسانی، در مسیر دفاع از حق، امنیت و عزت مردم فدا می‌شود. 

شهدا کسانی‌اند که نه‌ تنها در لحظه‌ای بحرانی، بلکه در مسیری طولانی از تلاش، ایثار، ساده‌زیستی، بی‌ادعایی و جهاد مستمر، به مقام شهادت رسیدند. آن‌ها نه با لباس نظامی صرف، بلکه با پوشش خدمت‌گزاری صادقانه در میدان‌های مختلف حاضر شدند و نقش‌آفرینی کردند.

خدمت شهدا را می‌توان در چند ویژگی برجسته خلاصه کرد:

خدمت بی‌منت: شهدا از هیچ‌ کس طلبکار نبودند؛ نگاه آن‌ها به رضایت خداوند بود، نه به دیده شدن در رسانه‌ها.

مسئولیت‌پذیری تا مرز جان: شهیدان نشان دادند که مسئولیت، محدود به ساعات اداری و محدوده‌های شغلی نیست. امنیت، آبادانی و عزت کشور را به‌عنوان وظیفه‌ای الهی می‌دیدند.

روحیه جهادی: روحیه خستگی‌ناپذیر، پرهیز از تجملات، حضور در میدان‌های سخت و اولویت‌دادن به مردم، مؤلفه‌های بارز رفتار آن‌ها بود.

توحید در عمل: باور قلبی به اینکه تنها «خدا» ناظر نهایی بر رفتار ماست، موجب شد تا خدمت آنان رنگ اخلاص بگیرد و ماندگار شود.

شهادت خدمتگزارانی که در عرصه امنیت، عمران، دیپلماسی یا نجات مردم فعالیت داشتند، از سردارانی چون شهید حاج قاسم سلیمانی گرفته تا نیروهای گمنام امنیتی، پزشکان خط مقدم کرونا یا حتی مسئولانی که در حوادثی چون سیل، زلزله یا ماموریت‌های خطرناک جان باختند، بار دیگر مفهومی فراموش‌شده را زنده کرد؛ خدمت تا شهادت.

این حوادث، با وجود تلخی‌شان، جامعه را متوجه نقاط روشن امید، همدلی و ایثار می‌کنند. آن‌ها گسستی در زندگی روزمره پدید می‌آورند تا ما بار دیگر به ارزش‌های اصیل برگردیم.

شهادت خادمان ملت، تأثیرات اجتماعی عمیقی دارد.

بیداری وجدان عمومی: جامعه با مشاهده فداکاری خالصانه، به بازتعریف مفاهیم وظیفه، مسئولیت و وطن‌دوستی می‌پردازد.

تحکیم هویت ملی و دینی: شهادت به‌عنوان نماد مقاومت، به جامعه یادآوری می‌کند که امنیت و پیشرفت، هزینه دارد و نیازمند فداکاری است.

افزایش اعتماد عمومی: وقتی مردم می‌بینند مسئول یا کارگزاری تا پای جان برای مردم ایستاده، اعتمادشان به حاکمیت و نظام تقویت می‌شود.

ترویج فرهنگ جهاد و ایثار: این فرهنگ با زبانی غیرمستقیم، در دل جوانان ریشه می‌دواند و نسل جدید را به الگوهای ماندگار متصل می‌کند.

یکی از ویژگی‌های برجسته دولت سیزدهم، بازگشت به گفتمان اصیل انقلاب، ساده‌زیستی، خدمت به مردم در مناطق محروم و حضور میدانی مسئولان است. شخص رئیس‌جمهور در سفرهای استانی، بارها اعلام کرده که باید مسئولان در دل مردم و کنار محرومان باشند.

این نگاه، ریشه در فرهنگ شهادت دارد؛ فرهنگی که مسئول را خادم و مردم را ولی‌نعمت می‌داند.

در بسیاری از کشورهای جهان، خدمت تا مرز جان به‌عنوان ارزش شناخته می‌شود، اما تفاوت عمده در عمق فرهنگی و معنوی این خدمت است. برای نمونه در آمریکا آتش‌نشانانی که در ۱۱ سپتامبر جان خود را از دست دادند، تبدیل به قهرمان ملی شدند، اما این قهرمانی عمدتاً رنگ عاطفی و احساسی دارد، نه مبنای اعتقادی که در ایران دارد.

در ژاپن کارمندان و مدیرانی که در بحران‌های طبیعی تا لحظه آخر خدمت می‌کنند، الگویی از وفاداری به سازمان و مردم‌اند، اما شهادت در این فرهنگ معنای متافیزیکی و اخروی ندارد.

در ایران خدمت تا شهادت، هم مأموریتی اجتماعی است، هم عروجی الهی، این نگاه، شهید را نه‌فقط قهرمان ملی، بلکه الگوی اخلاقی، معنوی و تاریخی جامعه می‌داند.

ارج نهادن به شهدا، نه در نصب تابلو و ساخت کلیپ، بلکه در ادامه راه آن‌هاست:

مسئولیت‌پذیری نسل جدید: اگر جامعه می‌خواهد قدر شهدا را بداند، باید فرهنگ مسئولیت‌پذیری، ایثار و جهاد را در نسل جوان نهادینه کند.

شفافیت در مدیریت کشور: باید با زبان شهدا با مردم حرف زد؛ زبان صداقت، عمل، فداکاری.

پاسداشت شعائر ملی و مذهبی: یاد شهدا را باید در مدارس، دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و محافل مردمی زنده نگه داشت.

پرهیز از کلیشه‌سازی: شخصیت شهید را نباید اسطوره‌ای غیرقابل دسترس نشان داد. آن‌ها انسان‌هایی بودند با گوشت و پوست و استخوان، اما با قلبی آسمانی و نیتی الهی.

شهادت، انتهای خط نیست، آغاز رسالتی است که بر دوش همه ماست. باید فرهنگ «خدمت تا شهادت» را به «خدمت در تمام سطوح» تعمیم دهیم. هر معلم، پزشک، مهندس، کارمند و مسئول، می‌تواند در جایگاه خود، با نیت خالص و عمل صادقانه، شهیدگونه زندگی کند.

دولت‌ها باید از دولت سیزدهم بیاموزند که راه شهدا، با بودجه و سخنرانی زنده نمی‌ماند، بلکه با اقدام، حضور، تواضع و خدمت صادقانه حفظ می‌شود. مردم نیز باید با آگاهی، مطالبه‌گری مسئولانه و مشارکت فعال، راه شهدا را ادامه دهند.

شهدا نه گذشته‌اند و نه فقط یادمان‌اند، آن‌ها مشعل‌هایی روشن‌اند در مسیر آینده‌ای روشن‌تر. و ما اگر قدردان آن‌ها باشیم، جامعه‌ای خواهیم ساخت که در آن، هر خدمتگزاری، گرچه زنده باشد، اما در صف شهیدان قرار گیرد.