سوره «نباء» آیه 1 تا 40

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۴۰ سوره «نباء» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ عَمّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

درباره چه چیز از یکدیگر می‌پرسند؟ (۱) 

عَنِ النّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿۲﴾

از آن خبر بزرگ [قیامت کبری](۲) 

الّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾

که همواره درباره آن با یکدیگر اختلاف دارند [که واقع می‌شود یا نه؟](۳) 

کَلّا سَیَعْلَمُونَ ﴿۴﴾

نه چنین است [که می‌پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (۴) 

ثُمَّ کَلّا سَیَعْلَمُونَ ﴿۵﴾

باز هم نه چنین است [که می‌پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (۵) 

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾

آیا زمین را بستر آرامش قرار ندادیم؟ (۶) 

وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾

و کوه‌ها را میخ‌هایی [برای استواری آن؟](۷) 

وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾

و شما را جفت‌هایی [به صورت نر و ماده] آفریدیم، (۸) 

وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾

و خوابتان را مایه استراحت و آرامش [و تمدّد اعصاب] قرار دادیم، (۹) 

وَجَعَلْنَا اللّیْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾

و شب راپوششی (۱۰) 

وَجَعَلْنَا النّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾

و روز را وسیله معاش مقرّر کردیم؛ (۱۱) 

وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾

و بر فرازتان هفت آسمان استوار بنا نهادیم، (۱۲) 

وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهّاجًا ﴿۱۳﴾

و چراغی روشن و حرارت زا پدید آوردیم، (۱۳) 

وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجّاجًا ﴿۱۴﴾

و از ابرهای متراکم و باران زا آبی ریزان نازل کردیم (۱۴) 

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾

تا به وسیله آن دانه و گیاه برویانیم، (۱۵) 

وَجَنّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾

و باغ‌هایی از درختان به هم پیچیده و انبوه بیرون آوریم. (۱۶) 

إِنّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿۱۷﴾

بی‌تردید روز داوری وعده گاه است. (۱۷) 

یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾

روزی که در صور می‌دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر می‌آیید، (۱۸) 

وَفُتِحَتِ السّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾

و آسمان گشوده می‌شود، پس به صورت درهایی درمی آید. (۱۹) 

وَسُیّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾

و کوه‌ها را [از جای خود] روان کنند و سرابی شوند! (۲۰) 

إِنَّ جَهَنّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾

بی‌تردید دوزخ کمین گاه است. (۲۱) 

لِلطّاغِینَ مَآبًا ﴿۲۲﴾

جایگاه بازگشت برای سرکشان و طاغیان است. (۲۲) 

لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾

روزگاری دراز در آن بمانند. (۲۳) 

لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾

در آنجا نه [آب] خنکی می‌چشند و نه آشامیدنی [باب طبع](۲۴) 

إِلَّا حَمِیمًا وَغَسّاقًا ﴿۲۵﴾

مگر آب جوشان و چرکاب و خونابه‌ای [از بدن دوزخیان](۲۵) 

جَزَاءً وِفَاقًا ﴿۲۶﴾

پاداشی است مناسب [اعمالشان.](۲۶) 

إِنّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾

اینان بودند که به [روز] حساب امیدی نداشتند، (۲۷) 

وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذّابًا ﴿۲۸﴾

و آیات ما را به شدت و با همه وجود انکار می‌کردند (۲۸) 

وَکُلّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿۲۹﴾

و [ما] همه چیز را [از خوبی و بدی آنان] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت کرده‌ایم. (۲۹) 

فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾

[در قیامت به آنان می‌گوییم:] پس بچشید که هرگز جز عذاب بر شما نیفزاییم. (۳۰) 

— صفحه ۵۸۲ —
إِنَّ لِلْمُتّقِینَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾

بی‌تردید برای پرهیزکاران پیروزی و کامیابی است. (۳۱) 

حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾

باغ‌هایی [سرسبز و خرم] و انواع انگورها (۳۲) 

وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾

و دخترانی نو رسیده و هم سن (۳۳) 

وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾

و جام‌هایی لبریز [از باده طهور](۳۴) 

لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذّابًا ﴿۳۵﴾

در آنجا نه سخن بیهوده‌ای می‌شنوند و نه دروغ و تکذیبی. (۳۵) 

جَزَاءً مِنْ رَبّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿۳۶﴾

[این] پاداشی کافی و به اندازه از سوی پروردگار توست. (۳۶) 

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرّحْمَٰنِ ۖ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾

همان پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست، آن مهربانی که هیچ کس را اختیار چون و چرای با او نیست. (۳۷) 

یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا ۖ لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾

روزی که روح و فرشتگان در یک صف می‌ایستند و سخن نمی‌گویند مگر کسی که [خدای] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گوید. (۳۸) 

ذَٰلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَیٰ رَبّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾

آن [روز] روز حق است، پس هرکه بخواهد راه بازگشتی به سوی پروردگارش برگزیند؛ (۳۹) 

إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿۴۰﴾

ما شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم، روزی که آدم آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید: ای کاش من خاک بودم [و موجودی مکلّف آفریده نمی‌شدم تا چنین روز سختی را ببینم!](۴۰)

انتهای خبر/